Gewoontedier

Alweer 1,5 week voorbij. Maandag was het dan echt klaar met de vakantiegang. Een vrij normale week, met een paar dagen werken (ik heb de eer om vanuit hier nog mijn werk te mogen vervullen vanuit Nederland), die eigenlijk vol zit met routinematige gedragingen. Ik ben zeer routinematig gevoelig, dat vind ik fijn. Ik ben bijzonder gesteld op mijn ochtendritueel. Als ik die niet heb, is de rest van de dag vaak wel een ding. Komt dus niet vaak voor dat ik dit ritueel skip; ik word wakker, ik maak mijn ontbijt - ik eet vaak crackers met rogge of spelt of boekweit oid met of houmous of avocado en vaak wat verse sla erbij en een appeltje voor de frissigheid - vergeet de koffie ook niet. Ik ga vervolgens sporten en/of een ochtend (snel)wandeling maken - dit zorgt ervoor dat ik wakker word, anders blijven mijn ogen een soort van dichte luiken - en ga óf aan het werk óf op vrije dagen lezen (Outlander), serie kijken (voor de derde keer Outlander). Op vrije dagen ben ik vaak langer buiten, dan maak ik ook een langere wandeling. Dat lukt hier wel, je zet met gemak boven de 10.000 stappen. 

Ik weet niet of ik had verwacht dat ik hier in Zwitserland al mijn routines zou laten vallen - eigenlijk mezelf kennende een dikke nee - maar ik vind het wel interessant om te zien, waar ook je bent, men dus routines gaat ontwikkelen. Ik neem ze alleen mee vanuit Nederland, de ontzettende gewoontedier die ik ben. 

Veel mensen vragen hoe het hier met Corona gaat. Zwitserland is vooralsnog geel, het is vrij rustig hier op straat en iedereen draagt een mondkapje (over neus én mond - oh my god, thank you!!). Ik denk dat het goed is dat het een Mundnasemaske heet, is toch dan duidelijker dat het óók over de neus moet. Bijna iedereen draagt hier een FFP2 masker. 

Verder is alles open, alleen in alle barretjes/café’s etc is er een 2G(+) regel. Mensen houden hier wel echt goed afstand, nu zijn de straten ook meters breed. Het is hier daarom bijna moeilijk géén afstand te houden. Bovendien - dat is meerdere mensen al opgevallen - is het hier ontzettend rustig op de straten. Desondanks bruist de stad. Geen idee waar de Zwitsers zich bevinden en ook geen idee of dit persé Corona gerelateerd is. Alhoewel het hier wel voelt alsof Corona wat minder op de voorgrond staat, dat is best wel fijn. 

Iedereen zal denken; wat saai!! Nou - voor de oplettende hier onderling - moeten weten dat ik mij niet zo graag bevind in enorme mensenmassa’s (daarom ga ik dus ook altijd naar de natuur……..) Dus om dat misverstand op te klaren: het is hier alles behalve saai. Wisten jullie dat fotografie een bijzonder aangename hobby van mij is? Als ik natuur of architectuur fotografeer wil ik er het liefst geen mensen op. En daar ben ik - al zeg ik het zelf - best goed in. Ik pak een bepaalde hoek of ik wacht net zo lang totdat er geen/minder mensen zichtbaar zijn. Dat maakt het voor mij ook leuk. Vaak zie ik - als ik ergens loop - al of een omgeving !!!voor mij!!! fotografeer waardig is. Dat heeft er ook weleens toe doen leiden dat ik extreem vroeg opsta om een zonsopgang vast te leggen, of bijna ren naar een bepaal punt omdat ik de zonsondergang vanaf een bepaald punt wil vastleggen (en ik er te laat achterkom hoelaat de zon onder gaat). Vaak kom ik te laat aan, en is de foto een enorme mislukking. Ik zie het dan in eerste instantie als een soort van enorme vuurbal - ik denk dan altijd aan het beeld van The Circle Of Life van The Lion King en zing heel hard in mezelf “NANTSS INGONYAMAAA BAGITHI BABAAAW” - en haast mij onderweg naar dat bepaalde punt in mijn hoofd. Eindelijk aangekomen leg ik het vast en is die verdomde zon een klein pen puntje.. gaat mijn ideale Lion King beeld. 

Je ziet ook veel bergen in mijn foto arsenaal. Dat vind ik niet zo moeilijk om vast te leggen. Bergen zijn altijd mooi, vooral als ze enorm rough zijn. Ik vind bijvoorbeeld de Matterhorn bijzonder mooi. Ik heb wel wat bergen gezien hier in der Schweiz; Matterhorn, Klein Matterhorn, Jungfrau, Mönch, Eiger, Aletschorn, Gornergrat, Titlis, Schilthorn, Stanserhorn, Brünnistock, Uri Rotstock, Blackenstock, Giglistock, Engelberger Rotstock, Niesehorn, Hahnen, Brisen, Brienzer Rothorn, Niesen, Stockhorn, Schynige Platte en Rigi. Waarschijnlijk nog wel veel meer, maar ik herken al die namen niet. En ja, als je in Zwitserland rondloopt (behalve in Basel) heb je in elke kontkering een bergplateau. Fantastisch.

Ik begreep - sta mij bij als dit niet het geval is Els - dat mijn oom zelfs bergen aan hun vorm kan herkennen. Dan ben je wat mij betreft echt een held. Mijn oom heeft dan ook marathons in vele berggebieden gerend, respect! Ik denk dat bergliefde ergens in de familie zit. Als dit een genetisch ding kan zijn. Maar goed, bergen zijn dus altijd mooi. Die hoeven daar alleen maar te staan en zijn mooi. Daar ben ik best jaloers op, die eigenschap zou ik ook wel willen. 

Goed, dat was het weer in deze vroege ochtend. Ik heb behoefte aan mijn tweede bak koffie. Tschüss!