Gewoon, normaal, niets bijzonders.

Er gebeurt hier niet zo veel dat blogwaardig is waardoor dus de frequentie in het schrijven van een blog wat reduceert. Zaterdag is mijn hardloopdag en daar doe ik altijd zoveel inspiratie op. Dus kon ik wel weer een blog in elkaar flansen. Mijn conditie is weer helemaal terug, wellicht is het zelfs nóg beter dan voordat ik ziek werd. Aantal kilometers zitten tussen 12,5-13 km per sessie en mijn tempo is niet meer zo bejaard. Ik geniet echt weer van het hardlopen!
Afgelopen week was een hele fijne week. Alles liep soepel, alles liep relax en het weer was werkelijk waar fabelhaft! Eigenlijk zo goed als elke dag volle zon (wel af en toe een briesje en soms zelfs behoorlijke windvlagen) maar gecombineerd met zon vind ik dat dan wel weer lekker. De temperaturen hebben hier gelegen tussen 12-14 graden. Vandaag startte de dag wat kouder (-2), maar het beloofd wel weer een mooie en zonnige dag te worden. 
Ik wandel de benen uit mijn kont, maar ik zit dan ook wel minimaal 1x een half uur op een bankje in de zon en de ogen dicht (klinkt wel beetje als een oma stijl, maar ik houd ervan). Beetje kleur krijgen, opladen met vitamine D. Heerlijk! Het weer kan zo bepalend zijn in hoe jij je voelt – bij mij in ieder geval – dus dan is dit een hele welkome zaak. Ik heb al heel wat prachtige zonsopgangen- en ondergangen aanschouwd. Zelfs één hele mooie zonsondergang kunnen vastleggen (ik was eindelijk eens op tijd). 
En ik lees, ik lees heel veel. Ik heb in drie dagen de helft van deel 8 Outlander uitgelezen (het zijn allemaal forse pillen), ik kan het gewoon niet wegleggen. Wat kan die Diana Gabaldon bizar fantastisch schrijven. Heerlijk om in weg te dromen in een totaal andere wereld.

Goed, vandaag dacht ik maar eens wat ervaringen met jullie te delen die ik behoorlijk grappig of raar vind. Aangezien ik hier de highlights in cultuur en architectuur nu wel kent ga je natuurlijk meer op andere dingen letten. 
1.    Ik heb altijd bewonderd hoe schoon de straten zijn in Zwitserland. Oké, iets minder in grote steden, maar als je het vergelijkt met Amsterdam is het echt wel heel schoon. Mijn moeder en ik grapte weleens; die Zwitsers likken de straten schoon. Nou! Zwitsers schrobben dus letterlijk op hun knieën – steen voor steen – hun straten schoon.. Ik heb dat twee mannen op een hoekje een keer zien doen. Maar eerlijk is eerlijk, ze zaten wel heel dicht met hun mond bij de grond.. Wellicht dat onze grap toch iets van waarheid bezit :-) Nee, grap. 
2.    Ze zeggen altijd wat over Nederland/Amsterdam, maar ik heb hier mensen coke zien snuiven op straat. Gewoon rustigjes terwijl ik langs liep. En echt opvallend vaak loop ik een persoon of een groep voorbij waar dan die verschrikkelijke drugslucht je tegenmoet komt.
3.    A. Ze hebben hier een straat waar vaste stand plekken zijn voor straathoeren. Ja zonder grap. Er staat letterlijk een afbeelding op de grond (groen-wit) met een poppetje gekleed in een jurkje (lekker stigmatiserend) die tegen een lantaarnpaal leunt. Zogenaamd zo braaf.
B. Nu komt het ongemakkelijke gedeelte, vandaar de subdelen over dit thema. Helaas was het soms noodzakelijk – als ik uit de stad kom voor boodschappen – om door deze straat te lopen. Ik loop dan altijd behoorlijk stug en naar de grond kijkend door, want ik voel mij daar ongemakkelijk bij. Het is namelijk kei druk op deze delen! Kei druk in de zin van al die stand plekken worden optimaal benut. Nou, nu komt het: er liep dus ook een oude man door die straat en die werd benaderd door zo een straatdame. Hij sloeg af, maar hij werd door haar in een hoek gedreven en uiteindelijk liep hij met haar mee. Nou ik liep vlug door, met mijn wenkbrauwen zowat in mijn haargrens van verbazing. Ja, toen had de ongemakkelijkheid zijn hoogtepunt denk ik wel bereikt. 
4.    Ik heb de eerste hond met dreads gezien. Er is hier dus zo een “bekende”man (voor de Lelystedelingen; denk aan bekend alszijnde “onze” Unox) die op pleinen gaat staan en mega bellen gaat creëren. Ja, hij krijgt veel publiek. Ik was eigenlijk alleen maar geïntrigeerd door die hond met dreads, want het leek net een lopende pruik. Je zag niks, alleen dreads: geen ogen, geen bekje. Hilarisch.
5.    Als we het toch over honden hebben. Mensen lopen hier geregeld met een soort van babywagen met hun hond erin… Heel sporadisch heb ik dit in Nederland gezien, maar hier zie ik het echt dagelijks en dan meermaals. Dat kan ik echt heel slecht aan. Hoe kun je nou een hond daarin opsluiten? Een hond heeft het nodig om lekker rond te lopen/rennen en te dwarrelen. 

Er zijn wel echt al dingen die ik vanuit Nederland mis. Neem mijn piano, ik heb soms zo de behoefte om lekker achter mijn piano te kruipen en mezelf te begeleiden met zang. Dat vind ik mooi. Want ik heb – na het gebeuren met dat conservatorium – heel lang niet meer willen zingen of kunnen zingen zonder dat er een soort van slot op mijn strot zat. Docerend/coachend ging het prima, maar uitvoerend was het drama. Ik heb ondervonden dat ik graag het zingen weer wil oppakken, en dan niet achter slot en grendel achter mijn piano waar niemand mij kan horen. Ik heb zelfs de stap genomen een goede vriend – een fantastische pianist – te benaderen om samen met regelmaat muziek te gaan maken. En ik heb daar ook echt weer zin in. De laatste keer dat ik zin heb gehad of plezier in zingen, kan ik mij niet eens meer heugen. 
Ik mis ook de Nederlandse kaas, vooral Old Amsterdam. Zulke oude kaas, zo zout dat je tong ervan gaat tintelen en het bijna smelt op je tong.. Man man, het water loopt mij in de mond als ik er al aan denk.  Zwitserse Alpenkaas is ook echt wel heel lekker (mits het vers is en het liefst uit het gebied waar het daadwerkelijk vandaan komt) maar tipt toch niet aan de Old Amsterdam. Ik ben echt een kaas koningin, ik heb altijd zin in kaas. Nu heb ik al 3 weken geen kaas gegeten. HELP! 
Ik mis ook mijn eigen bed. Ik waarschuw alvast; ik ben bijzonder kritisch betreft bedden. Het bed hier in Bazel is een soort van ingedeukte plank, dit viel vooral op na het bijzonder comfortabele bed in Frutigen. In ieder geval niet bevorderlijk voor mijn soms toch kreupele lijf. Crosstapes redden nu echt mijn leven. 
Overigens is hier het fruit en de groenten wel echt bizar lekker. Het heeft écht smaak. In Nederland heb ik vaak genoeg de ervaring dat bijvoorbeeld tomaten of aardbeien smaken naar water. Alsof je een soort van rondvormige en vast water zit te eten. Vreemde ervaring altijd. Hier heb ik dat (nog) geen enkele keer meegemaakt. 
Goed, het feit dat ik ga spreken over rondvormig water eten betekend dat er een eind aan deze blog gebreid moet worden. 

Dus, de groeten!