Aankomst Bazel, Zwitserland!

Al behoorlijk lang staar ik naar een leeg vlak. Heel leuk - zo een blog beginnen - maar ik ben daar helemaal niet zo goed in. Ach, zoveel nieuwe uitdagingen dan kan deze er ook wel bij.

De afgelopen weken waren een enorme rollercoaster, dat mogen jullie best weten. En dan vandaag, 5.15 uur ging de wekker en was het zo ver. Gelukkig ging ik met de trein, want ja, ik reis dan ernstig graag maar betreft vliegen ben ik echt een held op sokken. Een hele vlucht zit ik gewoon met 150% volle spanning. Ik vermoed dat ik iets te vaak Air Crash Investigation heb gekeken.. Daarnaast is het natuurlijk - met de enorme klimaatverandering - toch een stuk milieuvriendelijker om met de trein te reizen. Oke, eerlijk is eerlijk: ook het aantal koffers was een overweging. Hey, win-win(-win) situatie. 

Zoals velen weten ken ik Zwitserland heel goed. De meeste cantons heb ik bezocht en als ik de kaart groen zou moeten kleuren waar ik ben geweest.. Nou, dan was het meer een groot groen vlak geweest (ipv geel; ha-ha, oke flauwe Corona grap). Bazel - gek genoeg - ken ik ook heel goed, echter alleen Basel Bahnhof. Wisten jullie dat Basel het drielandenpunt is? Dat er één plek is waar je uitkijkt op Zwitserland, Duitsland en Frankrijk? Ik wist het pas sinds een paar weken terug. Tof vind ik dat altijd, net als dat er in Istanbul een brug is (Atatürk Köprüsü) waar je op de ene helft in Europa bent en de andere helft in Azië. Fascinerend vond ik dat toen ik daar in 2012 was. 

Goed, terug naar de kern. Jaren speelt dit in mijn hoofd; een langere tijd naar Zwitserland, en nu ga ik het toch echt verwezenlijken. Zwitserland is verreweg mijn favoriete vakantieland, mijn bijnaam was dan ook altijd “berggeit” omdat ik zo “soepeltjes” door de bergen wandelde (daarna was ik altijd iets minder soepeltjes hoor, een bad deed altijd wonderen anders was ik meer een kreupele berggeit). 
Reizen is - mijns inziens - één van de activiteiten die het leven het meest verrijkt en waar jij je als persoon ontzettend kan ontwikkelen (ook al gaat het echt niet altijd over roosjes, mijn reis naar Canada was er zo één). Ik weet dat het niet altijd even makkelijk gaat zijn (gelukkig is mijn moeder de eerste 2 weken hier - de bofkont, mooie vakantie!) maar ik ben dankbaar dat het kan, vooral in deze tijd. 

Komende twee weken ga ik Bazel ontdekken. Mijn eerste indruk (aan de hand van een avondtocht, want ik moest eerst mijn koffers leegruimen - anders word ik onrustig - en dan vliegt de tijd echt bizar snel (hey vliegt er nog wel iets)) is een beetje als Krakau. Bazel is erg multicultureel, heel bruisend. Krakau is betreft bouw wel echt treuriger, maar ook ontzettend bruisend. Krakau, ook een reis die ik nooit meer zal vergeten en verreweg één van de meest indrukwekkende is geweest. Natuurlijk vanwege zijn geschiedenis; Kazimierz, Auschwitz. Maar in de binnenstad zo ontzettend gemoedelijk en gezellig. Bizarre contrasten.
Afijn, nu zit ik vooral lamgeslagen op de bank met een badjas - MET MIJN EIGEN NAAM EROP - die ik van een cliënt heb gekregen ter voorbereiding op de kou hier. Nou ik kan je zeggen; het is hier 12 graden, het scheelt dat ik het altijd koud heb. Ik heb de benen alweer behoorlijk uit mijn kont gelopen (leuk, ik had vandaag een rustdag ingepland betreft het sporten), maar ook door alle indrukken, alles regelen rondom het reizen/het verblijven, het ernaar toeleven. Want hey, ik ben echt nerveus geweest. Dus ik slaap denk ik als een roosje vannacht. 

Oh! 20 januari ga ik naar Frutigen, het achterliggende verhaal wordt vervolgd. Maar kort gezegd; hier ga ik terug naar heeeeeuwl lang geleden. De vakantieplek waar ik heen ging toen wij voor het eerst naar Zwitserland gingen, de vakantieplek waar ik zoveel fantastische vakanties heb beleefd met mijn moeder, vader en zus. In mijn hoofd kan ik alle wegen daar nog lopen, ik ben benieuwd hoe het eruit zal zien. Maar goed, one step at a time. Nu: Bazel! 

Ik ben mij trouwens bewust van het feit dat ik gigantisch lange zinnen maak, lekker veel bijzinnen. Ik geef het de schuld aan mijn Duitse lessen, tot in den treure heb ik dat moeten doen. Dus, succes met het lezen!