Wandeling door Altstadt Basel

Allereerst: mijn dank is groot voor alle leuke reacties op mijn blog. Sorry dat ik niet terug reageer, ik ben een digibeet. Ja, zelfs na (bijna) 2 jaar in een ontzettend digitaal tijdperk geleefd te hebben. Wisten jullie dat ik heel graag gewoon op papier schrijf? Handgeschreven brieven, notities, verhalen, dagboeken. Maar met mijn brede vocabulair en breedsprakigheid protesteert mijn hand vaak, op de een of andere manier wil ik zeker zijn dat mijn letters in het papier staan. Met gevolg dat het wellicht ook doordrukt in de tafel, Daarom schrijf ik ook met vulpen, dit reduceert dit buitengewone en spierbelastende gedrag beduidend. 

Goed een nieuwe fonds over mijn ochtendritueel. Het nieuwe koffiezetapparaat is nog niet afgegeven, dat houdt in dat ik pas rond 11 uur mijn eerste koffie ontvang. Normaliter is dit een uur of 6.30. In de ochtend sport ik altijd graag. Afgelopen 3 dagen heb ik matige-forse opstartproblemen. Tot 11 uur ben ik moeilijk vooruit te branden. Ik drink hooguit 4 bakken koffie op een dag, maar dat dit zo een noodzakelijk kwaad is geworden voor mij… 

Gister sprak een Zwitser mij aan, jullie hebben gemerkt dat Zwitserduits totaal anders is. - p.s. hebben jullie mijn Zwitserduitse woordenlijst van gister al uit jullie hoofd geleerd? - Ik verstond er dus helemaal niks van, ja één woord “Kaffee”.. Leidt mijn koffietekort tot hallucinaties over koffie? 

Nee, alle gekheid op een stokje. Ik verwater hier prima. Waarschijnlijk allemaal placebo effect. 

OH! Had ik al verteld dat het water in Frutigen uitzonderlijk lekker is? Komt recht van de Gletsjer en ik zeg je; dat is hét ultieme! Als je van water houdt.. 

Binnen een nacht is de temperatuur van 16 graden naar -3 gezakt. Dat was wel even wennen. Maar dat was het ook toen ik winter 2017 naar Canada en New York ging. In Canada was de gevoelstemperatuur -40. Het eerste contact met mijn gezicht en die kou was een bijzonder aangezicht (ha-ha), had ik moeten vastleggen. Was wel hilarisch. 

Elke dag leer ik Bazel een stukje verder kennen. Bazel is betreft architectuur ontzettend divers, maar echt erg leuk om doorheen te lopen. 

Vandaag hebben we ruim 18 km (gister 17,5 km, eergister 15,6 km en de dag van aankomst 10,5 km) door de oude stad gewandeld. 

Eén woord: WAUW! Magisch mooi. Ik kan er nog steeds niet bij dat ik altijd gedacht heb dat Bazel een saaie stad was. Sterker nog, ik ben van mening (en ik mag dat wel zeggen gezien ik een groot deel van Zwitserland gezien heb) dat Bazel de leukste grote stad van Zwitserland is. Ik vertelde dat er weinig bergen waren, vandaag heb ik wel hoogteverschil gemerkt tijdens het wandelen. Dacht je naar een schattig straatje te gaan, moest je eerst even fors klimmen. Ach, toch nog het idee van bergwandelen. Het is hier trouwens bizar rustig, voor zo een grote stad. 
Van 11 uur in de ochtend tot 17 uur vanmiddag ben ik buiten geweest. Ik vind dat zo heerlijk! Ik ben echt een buitenmens. Het komt sporadisch - eigenlijk niet - voor dat ik een dag niet buiten kom. Wisten jullie dat ik heel vervelend word als ik een dag niet buiten ben geweest? Ik denk dat ik wat dat betreft in de puberteit ben blijven hangen. 

Vandaag was de kers op de taart: over de Dreirosenbrücke (met uitzicht over de Rijn met zonsondergang - zie foto’s -) naar huis wandelen. Heerlijk! 

Ik verwijs graag naar de foto’s voor een impressie van vandaag. Echt heel zoet! Ik voelde mij een beetje in Wonderland!

Grappig, Bazel is naar mijn mening absoluut niet typisch Zwitsers. Ik heb de afgelopen dagen ook van allerlei steden geroepen waar het mij aan deed denken: Krakau, Wenen, Londen. De architectuur schiet alle kanten op, van ontzettend ouderwets naar heel modern en bijna futuristisch. Je zou denken dat dat te veel van het goede is, nou, hier absoluut niet. Ik kan iedereen adviseren een keer een stedentrip naar Bazel te maken. 

Goed, wij hebben zojuist heerlijk Turks getafeld (Coban Salatasi, Sebze Kizartmasi - salade en gegrilde groenten - met Bulgur) en een (rood) wijntje erbij. Die voel ik nu goed in mijn benen. Geniet van de foto’s en tot ziens maar weer!